کتمان احساسات واقعی، زبان بیگانه، تهی و تنهایی

غولی چون پیکاسو در سالهای زندگی خویش از شیوه ای به شیوه دیگر روی می آورد. این بدان جهت است که جامعه غربی، که پیکاسو در آن بسر می برده، در طول چهل سال آخر زندگانی او دچار دگرگونی شده است. حال هنرمندان زمان ما به کسی می ماند که در کشتی سرگردان بر امواج اقیانوس سعی کند با عوض کردن طول موج رادیو با آدمهای دیگری تماس بگیرد و حرفش را به آنها بگوید. اما فقط هنرمندان این چنین نیستند؛ همه ما نیز مثل هنرمندان خود را روحا تنها، سرگشته و جدا از دیگران احساس می کنیم و برای رفع این احساس تنهایی صحبت درباره مسابقات فوتبال یا بالا و پایین رفتن قیمت دلار و نظایر آن را وسیله قرار می دهیم چون در این امور است که با زبان یکدیگر آشنا هستیم. در نتیجه تجربیات شخصی و احساسهای عمیق و درونی ما کنارتر و کنارتر گذاشته می شود و ما آدمهایی می شویم تهی تر و تنهاتر از پیش.

کتاب: انسان در جستجوی خویشتن؛ نویسنده: رولو می؛ ترجمه: سیدمهدی ثریا؛ چاپ: سوم - 1392؛ انتشارات: دانژه. 

BookandThinking@