خودخواهی

در زندگیتان زیاد پیش آمده که بسیار بگویند و یا بشنوید که کمک خواستن نشانه ضعف است. این موجباتی بوجود می آورد، خودمحوری. چون وقتی کمک خواستن را ضعف می دانند و این ضعف را کتکی می کنند برای کوفتن و این را نیز ناخودآگاهانه و جاهلانه انجام می دهند. در عوض اما با حیله گری دیگران را استثمار کردن و قربانی حوایج خود کردن، کسی مشکلی ندارد و این عمل مذمت نمی شود و حتا نام این کار شنیع و حقه بازانه را رندی  هم می گذارند. در واقع این خودخواهی حیله گرانه است. 

ممکن است کسی با شما امری حرف بزند، آن فقط خودخواهیست. خودخواهی یعنی در رابطه در خانواده کسی شما را برای انجام امور شخصی خودش بخواهد. اما توأم شدن خودخواهی با حیله گری چیزی است بدیع و جدید که فقط جمهوری پوشکی قادر به تولیدش است.  خودخواهی یک صفت کودکانه و قدیمی و بدوی و ددانه است که وقتی با حیله گیری همراه می شود انگار که گرگ و روباه یکی شدن. 

در دمکراسی قربانی جای خودش را به همکاری و همراهی داده. علت اینکه باید مثلث کارپمن را بشناسیم همین است. سه کارکتر داریم بطور عمده که نقششان را خانواده، ضعف و نادانی و ... مشخص می کند. ناجی، قربانی و زجر دهنده. 

جامعه ما یک جامعه بیمار است. به علتی خیلی ساده. بقول استاد بهرام مشیری: 200 سال مبارزه برای آزادی و نداشتن آزادی!