اجل هیچ قومی مقدم و مؤخر نمی شود

پیش از آنکه دینی باشد و دین هم از آسمان آمده باشد و این هم تأیید دین اسلام باشد، برگرفته از واقعیت زندگی بشر است. این سخن  را نمود بلوغ فردی دانست. یادمان باشد شناخت مسائل دنیا راه را برای حل آن ساده می کند و با شناخت آن حل نمی شود. ما قربانی جهل خویشیم و به درکات جهنم افکار خویش فرو خواهیم رفت و از این واقعیت گریزی نیست. تاریخ گواه است: همه تکبر ورزیدند و یا خود را زرنگ زمانه پنداشتند و تو بگو "ولکن اکثرهم لایشعرون" و اکثر مردم شعور ندارند و این را نمی فهمند! همان بیشعورهای کاسه لیس قالپاق دزد گفتند: این عرب بیابان گرد به ما توهین کرده! اما کسی نبود که بگوید: مگر تاریخ همین توده های فلک زده را نشان نداد که به جهل خود گرفتار بودند تا اینکه به چلیپای جهالت مصلوب شدند یا یا به دار زرنگ پنداری دارشان زدند. این کجایش توهین است؟ 

و او تلاش کرد تا بیدار کند برای خودش، برای آرمان و اهداف خودش، اما قانون کلی تکامل که نه جبر بود و نه زور فریاد برآورد: هیچ کسی را نمی توانی نجات دهی یا گرفتار سازی، هر کسی محصول کارخانه خویش است. پس اجل هیچ کسی مقدم و مؤخر نمی گردد!