رابطه خنده و ترس و اضطراب

کسی که گرفتار وحشت و اضطراب است نمی تواند بخندد چون بطوری که در موضوع وحشت و اضطرابش غرقه است که نمی تواند بین خود و واقعیتی که در آن قرار گرفته تفاوت و جدایی احساس کند. انسان تا زمانی که می تواند بخندد زیر نفوذ و استیلای کامل ترس و اضطراب نیست و باور معمول و ساده عوام مردم به اینکه خنده در رویارویی با خطر نشان از دل و جرأت است مؤید این حرف می باشد. افرادی که در لبه ی روان پریشی قرار گرفته اند تا زمانی که شوخ طبعی خود را حفظ کرده و مثلا درباره خود می گویند "عجب آدم دیوانه یا احمقی هستم" هویت و احساس فردی خود را حفظ می کنند. صص69,70

انسان در جستجوی خویشتن - رولو می