ما سوخت بازگشت به گذشته را نداریم

ما مثل آدمهایی هستیم که در جریان روان درمانی دفاعهای روانی و پنداشتهای نادرستشان درباره خودشان در هم شکسته و چاره ای جز روی کردن به شناخت بهتر و صحیح تر از خود ندارند. ما، یعنی همه کسانی که اوضاع و احوال و شرایط تاریخی دورانی که در آن بسر می بریم آشنا هستیم، با نسل بعد از اولین جنگ جهانی فرق داریم. آنها اوضاع و احوال خود را موقتی می دیدند و احساس می کردند که بازگشت به اوضاع و احوال قدیم و آشنا برایشان مقدور است. ما نمی توانیم به محیط آشنای گذشته خود بازگردیم، چون خلبان هواپیمایی هستیم که بر فراز اقیانوس و میانه راه از نقطه بازگشت گذشته، سوخت برای بازگشت ندارد و با همه ترس از باد و توفان و خطرهای دیگر چاره ای جز به پیش راندن و ادامه راه ندارد. ص87

کتاب: انسان در جستجوی خویشتن؛ نویسنده: رولو می؛ ترجمه: سیدمهدی ثریا؛ چاپ: سوم - 1392؛ انتشارات: دانژه. 

BookandThinking@